નજર આભ સુધી
સ્મરણમાં કોઇની ભીનાશ મારા શ્વાસ સુધી ગઇ,પછી એ સહેજ જો આગળ વધી તો આગ સુધી ગઇ.
અચાનક જો મળ્યો વર્ષો પુરાણો મિત્ર રસ્તામાં,
તો, વાતો છેક બચપણમાં ભણેલા પાઠ સુધી ગઇ.
ફળિયે ડાળ મ્હોરીને જરા નેવે અડી ગઇ તો,
તરત ઘરમાંથી દોડીને કુહાડી ઝાડ સુધી ગઇ.
પહેલાં માણસો સૌ નીચું જોઇ ચાલતા’તા અહીં,
પછી જો પંખી ઊડતાં જોયું તો નજરો આભ સુધી ગઇ.
હૃદયનું બીજું પૂછો નામ તો બસ સ્ટેન્ડ છે...
